Bij Marion vind je nog meer uitwerkingen van het thema “jeugd”.
Kunst
Bij haar op het lijf is geschreven
De schilder heeft niet overdreven
Dit bloemrijke stuk
Heeft zeker geluk
Bij mij zou zijn hand iets meer beven
Het wel en wee van mijn voeten
Een grappige schrijfveer. Tja, voeten ….
Ze zijn vaak de dupe van onverschilligheid totdat ze iets gaan mankeren. Verder verwachten we dat die dingen gewoon doen waarvoor ze zijn bedoeld. Staan, lopen, fietsen, autorijden, sporten, etc. De stakkers krijgen voortdurend het volle gewicht van hun eigenaar te torsen. En dan gaat het wel eens mis natuurlijk.
Blaren, huidproblemen, ingegroeide teennagels, eeltpitten en ander leed.
We kunnen ons niet allemaal een pedicure veroorloven, terwijl - naarmate we ouder en strammer worden - die voeten alsmaar verder van onze handen verwijderd lijken te zijn.
Ken je dat? Zit je net met de ene voet op de stoelzitting voor een snoeibeurt, vliegt de kramp in je kuit of dijbeen. Of je krijgt je voet maar niet gedraaid in een houding waarbij je het kleinste nageltje kunt knippen. Snotverdikkeme.
Nu die onderdanen van mij last hebben van neuropathie is het helemaal een feest, maar niet heus. Ze zijn steenkoud en hebben geen wezenlijk contact meer met de vloer of mijn bovenkamer. Griezelig onbetrouwbaar.
Op slechte dagen, na een nacht vol kramp, verzucht ik wel eens: “Kon ik mijn benen maar afschroeven voor het slapengaan.”
We kunnen ons niet allemaal een pedicure veroorloven, terwijl - naarmate we ouder en strammer worden - die voeten alsmaar verder van onze handen verwijderd lijken te zijn.
Ken je dat? Zit je net met de ene voet op de stoelzitting voor een snoeibeurt, vliegt de kramp in je kuit of dijbeen. Of je krijgt je voet maar niet gedraaid in een houding waarbij je het kleinste nageltje kunt knippen. Snotverdikkeme.
Nu die onderdanen van mij last hebben van neuropathie is het helemaal een feest, maar niet heus. Ze zijn steenkoud en hebben geen wezenlijk contact meer met de vloer of mijn bovenkamer. Griezelig onbetrouwbaar.
Op slechte dagen, na een nacht vol kramp, verzucht ik wel eens: “Kon ik mijn benen maar afschroeven voor het slapengaan.”
Thursday Challenge "Beverages"
Augustus 1982.
Afsluiting van een periode.
De laatste borstvoeding.
Een stukje uit mijn tweede autobiografietje:
“We wilden allebei graag kinderen en de voorbereidingen waren in volle gang. Het bleef onze hobby overigens. Ik genoot met volle teugen van elke zwangerschap, kraamtijd, borstvoeding en ontdekte dat ik helemaal in mijn element was.
We konden helaas niet aan de gang blijven, want na 5 jaar waren alle kamertjes vol en de auto ook. Met weemoed heb ik Ronald op zijn eerste verjaardag de allerlaatste keer borstvoeding gegeven.”
Kijk op deze website voor andere drankjes.
Bij de fotograaf
.jpg)
Al meer dan een eeuw werkt de familie van den Boogaardt in de fotobranche.
Van fotografie, ontwikkelen, afdrukken en uitvinden tot detailhandelaar.
Deze tekening is een passend en sfeervol juweeltje.
Paperassen
 |
| 1934 Opa beëdigd als makelaar en taxateur |
 |
| 1939 Paps diploma MULO-A |
 |
| 1940 Handelsavondschool |
 |
| 1941 Persoonsbewijs |
 |
| 1946 Getuigschrift "alleenmeisje" |
 |
| 1946 Mams getuigschrift |
 |
| 1948 Pap terug uit Indonesië |
 |
| 1949 Paps boekhouddiploma |
Kermis - vieren
Als kind vond ik de kermis leuk, omdat we dan als gezin een dagje feest gingen vieren. De herrie nam ik op de koop toe.De Haagse kermis bevond zich op het Lange Voorhout, de Lange Vijverberg en het Buitenhof. Ook stonden er kramen op de Kneuterdijk, de Plaats en het Plein.
Touwtje trekken en botsen in een autootje was ongeveer het spannendste wat ik deed. Voor mijn broertje konden attracties niet gek genoeg zijn. Hij was er dol op.
De poffertjes en haring waren voor mij het hoogtepunt. Het was pure verwennerij, want wij hadden het niet zo breed.
Invalshoek is een schrijfuitdaging van Reismeermin.
Vlieglessen
Ik heb zo mijn twijfels bij deze
Het zal toch geen vlieglesje wezen?
Trucage of echt
Natuur of onecht
Je mag me gerust de les lezen
Klein zwevertje lift met
Mirage?
dat lukt hem zelfs niet door chantage
heus wat je hier ziet
geloof je toch niet
ik ga, net als jij, voor trucage
Aanvulling van
Rietepietz:
dat lukt hem zelfs niet door chantage
heus wat je hier ziet
geloof je toch niet
ik ga, net als jij, voor trucage
Zwijmelen op zaterdag 45
Wij waren dol op de serie Doornvogels.
Dit nummer wordt gezongen door Henry’s dochter Monica.
Henry Mancini (Cleveland (Ohio), 16 april 1924 - Beverly Hills (Californië), 14 juni 1994) was een Amerikaans componist van filmmuziek. Waarschijnlijk is hij het bekendst door zijn "The Pink Panther"-filmthema. Een ander beroemd nummer is "Moon River", dat hij componeerde voor de film Breakfast at Tiffany's (1961). Bekend is verder zijn melodie "The Good Old Days" (voor de film "Experiment in Terror") die jarenlang als herkenningmelodie voor het VARA consumentenprogramma "Koning Klant" is gebruikt. Al zullen weinigen geweten hebben dat Henry Mancini de componist was. Ook is zijn muziek ("76 Trombones") jarenlang gebruikt als herkenningsmelodie voor de Dik Voormekaar Show.
Mancini ontving zijn opleiding aan Carnegie Tech Music School en de Juilliard School of Music in New York. Zijn filmmuziek heeft veelal iets lichtvoetigs. Hij werkte in de muziekafdeling van Universal Pictures waar hij de film over het leven van Glenn Miller van muziek voorzag ("The Glenn Miller Story"). Bekend werd hij met de soundtracks voor "Breakfast at Tiffany's", "The Magnificent Seven" en "The Pink Panther". Naast filmmuziek heeft Mancini ook voor televisieseries gecomponeerd: "Peter Gunn", "Cade's County", "Thorn Birds" en "Hotel".
Ga ook even luisteren bij de anderen.
Een kus uit 1950
Een foto waar ik met genoegen naar kijk.
Ook deze diepte ik op uit de paperassen van mijn vader.
Ze trouwden pas drie jaar later.
Nog even geduld pap en mam.
Eerst een kus
Als de eenzame Leila na de dood van haar moeder de onlinegemeenschap Red Pill ontdekt, heeft ze het gevoel eindelijk begrepen en gewaardeerd te worden. Ze maakt grote indruk op de charismatische leider van het forum, Adrian Dervish, die Leila vraagt hem te helpen bij ‘Project Tess’. Tess is een meisje dat Leila buiten de virtuele wereld waarschijnlijk nooit ontmoet zou hebben. Ze is knap, geestig maar depressief. Tess wil uit het leven stappen, maar wil haar nabestaanden liever laten geloven dat ze teruggetrokken is gaan leven. Leila’s taak is een onlineversie van Tess te worden. Terwijl ze chatten, mailen en skypen leert Leila Tess door en door kennen. Dan neemt Tess afscheid.
Leila neemt de klus uiterst serieus: ze beantwoordt Tess’ mails en houdt haar Facebook-pagina bij. Het contact met vrienden en familie van Tess wordt echter steeds vreemder en Leila komt erachter dat Adrian Dervish niet is wie hij lijkt. Langzaam maar zeker dringt het tot Leila door dat er iets heel anders aan de hand is en dat ze misschien wel ongewild meewerkt aan het verduisteren van een moord. Of leeft Tess nog? Leila is vastberaden de ware toedracht te achterhalen en reist af naar Spanje, waar Tess voor het laatst gezien is.
Lottie Moggach groeide op in Londen en studeerde Engels aan de universiteit van Sussex. Daarna publiceerde ze boekrecensies en columns in The Times. Tegenwoordig schrijft ze voor onder meer de Financial Times, Elle en Time Out. Haar eerste psychologische thriller is geïnspireerd op het feit dat Moggachs grootmoeder in 1980 werd veroordeeld omdat ze iemand assisteerde bij een zelfmoord.
.jpg)
Ballade van twee olmen
Mijn tuin was licht, toch welbeschut,
Hij was mijn rijkdom en mijn zegen.
Als boomgaard en moestuin van nut
Met 't onnut van bloemen die negen
In perken, aan schoonheid ontstegen.
En veel vogels op takkentroon,
En ik lui op 't grasveld gelegen —
Maar mijn olmen spanden de kroon.
Uit mijn heldere eetvertrek.
Verkwikt door wijn, koel en belegen,
Zag 'k hen wuivend en opgewekt
Op den wind heen en weer bewegen
Met teedere streelingen tegen
Elkander; zij zongen één toon,
En de and're dingen die zwegen, —
Want mijn olmen spanden de kroon.
~ Simon Vestdijk (naar Paul Verlaine)
Kleurrijke fans
Kijk Stoffel hier ontspannen zwemmen
Zijn fanclub is niet meer te remmen
Hij speelde de held
Zo is mij verteld
Kreeg op zijn gemak alle stemmen
Nu wil je natuurlijk ook weten
Wat hij precies heeft uitgevreten
Hij redde het rif
Van bergen vergif
En zal nimmer worden vergeten
In memoriam
In de familie Pranger kregen de oudste zonen eeuwenlang om
de beurt de namen Klaas en Dirk. Tweeëndertig jaar geleden eindigde die
traditie toen mijn broer zijn zoon liever geen Klaas noemde. Heel begrijpelijk.
Tussen de paperassen vond ik diverse rouwberichten, die door
mijn ouders met zorg zijn bewaard. De moeite waard om te scannen en hier te
plaatsen. Alleen al om de tekst die toen werd gebruikt.
Frieda werd maar 4 jaar. Zij was een zusje van mijn vader. Hij was toen bijna 6.
Deze 3 gaan over mijn vaders opa naar wie hij is vernoemd.
De ouders van mijn vader stierven in de jaren 60.
Doktertje spelen
Het was toevallig in de week nadat junior een barstje in zijn sleutelbeen opliep door een valpartij. In dit geval maakte de mitella het plaatje compleet.
Spinnen
Beste Homo Sapiens,
Dit is een smeekbede namens mijn soortgenoten.
Zou u zo vriendelijk willen zijn om niet met uw snuitwerk
door onze noeste arbeid heen te banjeren? Wanneer wij net klaar zijn met onze
unieke webben tussen twee struiken, komt u nonchalant onze kunstwerkjes
vernielen. Daarbij maakt u ook nog eens een hoop lawaai en mept doldriest in
het rond, waardoor wij van schrik in het territorium van onze buurman belanden.
Wilt u alstublieft een beetje rekening houden met al het
goede werk dat wij verrichten? Zonder ons zouden uw zomers vergeven zijn van de
muggen en vliegen. Wij doen ongelooflijk ons best om hun aantallen binnen de
perken (lees: webben) te houden. In samenwerking met de vogels, kikkers,
vleermuizen, libelles, kippen en vissen proberen wij de overlast van dat
gespuis te minimaliseren. Enige dankbaarheid is dan toch meer op zijn plaats,
dachten wij persoonlijk.
Onze familie Arachnida heeft het beste met u voor en het
geeft dan ook geen pas dat wij worden geplet onder schoenzolen of luidruchtig
worden opgezogen door metalen buizen. Hoe kunnen wij in een al dan niet zakloze
ruimte in vredesnaam ons klusje klaren, vraag ik u in alle oprechtheid?
Uw wijdverbreide angsten zijn nergens op gebaseerd. Wij
bijten zelden en verspreiden evenmin ziektekiemen. Sommige familieleden zijn
zelfs bijzonder aaibaar. Het wordt dan ook hoog tijd dat er wat nuchter
verstand en verantwoordelijkheidsgevoel wordt getoond door uw soort, dat
beweert de kroon op de schepping te zijn.
Gelukkig las ik op een paar van uw webben dat nog niet alles
verloren is. Jawel, er zijn enkele goedwillende bloggers die ons liefdevol
buiten zetten in plaats van vermoorden. Laat deze trend aanstekelijk werken,
zodat onze familie voor uitsterven wordt behoed. Wees zo humaan om deze
boodschap door te geven.
Met de meeste hoogachting,
Sebastiaan III
Andere hersenspinsels vind je bij Plato
Anton Pieck
We kregen een prachtige diashow van Robberts oudste broer en ik heb alle foto’s
opgeslagen. Ik zal er regelmatig eentje op mijn blog plaatsen. Hopelijk zijn er
meer liefhebbers van deze mooie prenten. Hoe langer je kijkt, des te meer details
je ziet. Misschien inspireert het wel tot leuke verhaaltjes.
.jpg)
Ik neem aan dat de man aan een weefgetouw bezig is en de vrouw met een spinnewiel. Maar wat doen die worsten aan het plafond en waar wil de kat uit drinken?
.jpg)
Poetsen
Een stelletje hippo’s uit Bremen
Was dol op wat poetsen en zemen
Kwam Harry eraan
Snel opengedaan
Zodat hij de troep weg kon nemen
Paperassen met een verhaal
Vorig jaar verruilde paps zijn stekkie voor een appartement
en verkasten “overbodige” papieren naar Vlaanderen. De statenbijbel van zijn ouders belandde ook bij ons. Ze
kregen dit als huwelijksgeschenk van de kerk. De acht namen van hun kinderen kregen allemaal een plekje op
de tweede bladzijde. Daar heb ik echter geen scan van gemaakt.
.jpg)
.JPG)
.JPG)
Gastblog Sebastiaan
Wat heb je nodig?
Een champagnecoupe
Een A5 envelop
Dierenliefhebbers
Jawel, het was weer eens zover in huize Boog. We waren met
ons drietjes: Mar, ik en Sebastiaan met een doorsnede van 4 cm.
Als je net als wij landelijk woont, weet je dat allerlei
dieren pogingen doen om gezellig bij je te komen wonen. Vele krijgen van ons
een milde behandeling (lees: vliegenmepper).
Vanavond was het weer eens raak. Sebastiaan meldde zich op
de muur. Natuurlijk grijp je dan direct naar de mepper en gelukkig word je dan
teruggefloten door je eega. Niet doen; dat geeft een vlek op de muur!
Het is een dilemma. Maar wat dan? Laten zitten is geen
optie. Ooit eens gelezen hoeveel spinnen een mens in zijn slaap eet? Ik wel en
het waren er te veel!
Oké, Sebastiaan mag niet dood. Dus een oude truc toegepast.
Een champagnecoupe over hem/haar heen gezet, envelop tussen muur en glas en
hopla – Sebastiaan zit gevangen.
Zaklantaarn mee, verandatrap af en het diertje losgelaten in
de tuin.
Tot ziens, Sebastiaan! Ik weet zeker dat we je weer eens
tegenkomen. Je vindt de warmte van het huis zo lekker dat je de weg wel
terugvindt.
Maar Sebas, let op! Er komt een dag dat ik een schilderijtje
moet ophangen om een plek op de muur te verbergen. Sorry.
Vooral doorgaan
Help!
September is
begonnen.
De R zit in de maand.
Ik wil niet.
Het moet zomer blijven.
Wie zet het seizoen
op de pauzestand?
Iemand?
Help!
Roken
Er was eens een man
in Hoboken
Die trachtte te
stoppen met roken
Zijn vrouw was het
zat
En eiste dus dat
Hij elders zijn
sjekkie zou stoken
Hij reisde dus één
keer per etmaal
Naar boven met
vloeitjes en shagbaal
En dat hij genoot
Is hier uitvergroot
Een prachtige pluim
in de lichtstraal
Abonneren op:
Berichten (Atom)